International Journal of Hematology and Oncology 2013, Vol 23, Num 1 Page(s): 034-042
Kolorektal Kanser Tedavisinin Retrospektif Uzun Dönem Sonuçları ve Prognostik Faktörleri

Bahar BALTALARLI1, Nese C. DEMIRKAN1, Ozgur YILDIRIM1, Uğur SUNGURTEKIN1

Pamukkale University Faculty of Medicine, Department of Radiation Oncology, Denizli, TURKEY

Keywords: Kolorektal kanser, Prognostik faktörler, Radyoterapi
Kolorektal kanserli ve postoperatif olarak adjuvan veya neoadjuvan tedavi uygulanmış veya erken klinik evrede olması nedeniyle cerrahi operasyon dışında ek tedavi uygulanmamış olan olgularda 5 ve 10 yıllık sağkalım verilerini incelemek ve olası prognostik faktörleri belirlemek amacıyla çalışma retrospektif analiz yöntemiyle planlanmıştır. Bu çalışmada Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Bölümüne tedavi ve izlem için başvuran ve periyodik kontrollere çağırılan 56 lokal yerleşimli kolorektal kanserli olgu dosya verileri incelenerek retrospektif yöntemle değerlendirilmiştir. Yaş, cinsiyet, tümör evresi, nodal evre, patolojik evre özellikleri, tümör yerleşimi, cerrahi yöntem, sınır tutulumu ve radyoterapi veya kemoterapi adjuvan uygulamaları gibi değişkenler yönünden sağkalımlar karşılaştırılmış ve aradaki farklar istatistiksel yönden değerlendirilmiştir. Beş ve 10 yıllık genel sağkalım oranları %66, yinelemesiz sağkalım oranları ise sırasıyla 83% ve 58%dir. Evre I, II ve III için sırasıyla sağkalım %100, %73 ve %44 olup, N0, N1 ve N2 için sırasıyla %81.3, %75 ve %0’dır. Kolon kanseri diğer rektal ve rektosigmoid yerleşimli tümörlere göre daha iyi sağkalım göstermekte olup sırasıyla 5 yıllık sağkalım %90, %70 ve %40dır (p< 0.01). Ortalama izlem süresi 83 ay (8-168ay) olan olgular için yapılan Kaplan Meier sağkalım analizinde log rank analizlerine göre, nodal evre, tümör yerleşimi ve patolojik evre ve cerrahi yöntemin sağkalımı etkileyen faktörler (p< 0.001) olduğu saptanmıştır. Kolorektal kanserli 56 olgunun retrospektif olarak değerlendirildiği bu çalışmada patolojik ve nodal evre ve tümör yerleşiminin istatistiksel anlamlılık düzeyinde sağkalıma etkili olduğu saptanmıştır. Bu çalışmada, herhangi bir kolon bölgesinde yerleşimi göz önüne alınmaksızın tüm N2 tümörlerde tedavi stratejilerinin gözden geçirilerek kemoradyoterapi seçeneklerinin uygun doz ve yoğunlukta tedaviye eklenmesi ve /veya yoğunluk ayarlı radyoterapi gibi sofistike tekniklerin kliniğe geçirilmesiyle, sağkalımı arttırmaya yönelik farklı tedavi yöntemlerinin araştırılmasını hedefleyen klinik prospektif amaçlı çalışmaların planlanması gerekliliği ortaya konmaktadır.