International Journal of Hematology and Oncology
2001, Vol 11, Num 4 Page(s): 171-174
ÇOCUKLARDA SİSPLATİN VE KARBOPLATİN'E BAĞLI NEFROTOKSİSİTE SIKLIĞI VE BUNU ETKİLEYEN FAKTÖRLER
YAVUZ KÖKSAL1, GÜLSAN YAVUZ1, MESİHA EKİM1, EMEL ÜNAL1, NURDAN TAÇYILDIZ1, GÜL OFLAZ1, KAZIM SOYLU1, SEVGİ GÖZDAŞOĞLU1, ŞÜKRÜ CİN1
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı
Keywords: sisplatin, karboplatin, nefrotoksiste, idrar beta-2 mikroglobulin, çocukluk çağı
Sisplatin kullanımında en önemli doz kısıtlayıcı faktörün nefrotoksisite olmasına karşın bir sisplatin analogu olan karboplatinin daha az nefrotoksik olduğu bilinmektedir. Bölümümüzde izlenen ve protokollerinde sisplatin bulunan 12 değişik solid tümörlü çocuk ile protokollerinde karboplatin bulunan 10 retinoblastomalı hasta prospektif olarak incelendi. On sağlıklı çocuk kontrol grubunu oluşturdu. Sisplatin alan grupta tedavinin 4-6. aylarında total doz 215 mg/m2'ye ulaştığında 2 hastada (% 18) üre ve kreatinin düzeyleri yükseldi. Hastaların birinde akut böbrek yetmezliği gelişti ve hemodiyaliz programına alındı. Sisplatin alan grubun kreatinin klerens düzeyleri incelendiğinde sisplatin kullanımının 4-6. aylarını takiben 11 hastanın 3'ünde (% 27.2) değerlerin düşmeye başladığı görüldü. Tübüler disfonksiyonu göstermesi açısından idrar beta-2 mikroglobulin ekskresyonu araştırıldığında sisplatin alan grupta tedavinin 4-6. ayından itibaren 11 hastanın 5'inde (% 45.5) idrarda beta-2 mikroglobulinin atılımının artmaya başladığı belirlendi. Sağlıklı çocuklara ait değerlerle karşılaştırıldığında sisplatin dozlarının artması ile birlikte kreatinin düzeylerinde ki yükselmenin, kreatinin klerens değerlerindeki düşmenin ve idrardaki beta-2 mikroglobulin atılımının artmasının istatistik olarak anlamlı olduğu görüldü (p< 0.05). Klasik dozlarda karboplatin (560 mg/m2) alan retinoblastomalı hastaların takibinde ise nefrotoksisite gelişmediği dikkat çekti. Bu sonuçlar literatür ile uyumlu bulundu.
YAVUZ KÖKSAL1, GÜLSAN YAVUZ1, MESİHA EKİM1, EMEL ÜNAL1, NURDAN TAÇYILDIZ1, GÜL OFLAZ1, KAZIM SOYLU1, SEVGİ GÖZDAŞOĞLU1, ŞÜKRÜ CİN1
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı
Keywords: sisplatin, karboplatin, nefrotoksiste, idrar beta-2 mikroglobulin, çocukluk çağı
Sisplatin kullanımında en önemli doz kısıtlayıcı faktörün nefrotoksisite olmasına karşın bir sisplatin analogu olan karboplatinin daha az nefrotoksik olduğu bilinmektedir. Bölümümüzde izlenen ve protokollerinde sisplatin bulunan 12 değişik solid tümörlü çocuk ile protokollerinde karboplatin bulunan 10 retinoblastomalı hasta prospektif olarak incelendi. On sağlıklı çocuk kontrol grubunu oluşturdu. Sisplatin alan grupta tedavinin 4-6. aylarında total doz 215 mg/m2'ye ulaştığında 2 hastada (% 18) üre ve kreatinin düzeyleri yükseldi. Hastaların birinde akut böbrek yetmezliği gelişti ve hemodiyaliz programına alındı. Sisplatin alan grubun kreatinin klerens düzeyleri incelendiğinde sisplatin kullanımının 4-6. aylarını takiben 11 hastanın 3'ünde (% 27.2) değerlerin düşmeye başladığı görüldü. Tübüler disfonksiyonu göstermesi açısından idrar beta-2 mikroglobulin ekskresyonu araştırıldığında sisplatin alan grupta tedavinin 4-6. ayından itibaren 11 hastanın 5'inde (% 45.5) idrarda beta-2 mikroglobulinin atılımının artmaya başladığı belirlendi. Sağlıklı çocuklara ait değerlerle karşılaştırıldığında sisplatin dozlarının artması ile birlikte kreatinin düzeylerinde ki yükselmenin, kreatinin klerens değerlerindeki düşmenin ve idrardaki beta-2 mikroglobulin atılımının artmasının istatistik olarak anlamlı olduğu görüldü (p< 0.05). Klasik dozlarda karboplatin (560 mg/m2) alan retinoblastomalı hastaların takibinde ise nefrotoksisite gelişmediği dikkat çekti. Bu sonuçlar literatür ile uyumlu bulundu.